استان قزوین یکی از استانهای شمال غربی ایران است و مرکز آن شهر قزوین می‌باشد. این استان از شمال به استانهای گیلان و مازندران، از شرق به استان سمنان، از جنوب به استان البرز و از غرب به استان زنجان منتهی می‌شود. قزوین یکی از استانهای تاریخی و زیبای ایران است که دارای جاذبه‌های گردشگری فراوانی می‌باشد.
آب و هوای استان قزوین به دلیل واقع شدن در نزدیکی کوه‌های البرز و داشتن ارتفاعات مختلف، به صورت متنوعی در این استان تجربه می‌شود. این استان دارای آب و هوای نیمه‌خشک و نیمه‌سرد می‌باشد که در فصول مختلف سال تاثیرگذار است.
در فصل بهار، آب و هوای قزوین معمولاً خنک و خوشایند است. گلهای زینتی و درختان میوه در این فصل به رنگ‌های زیبا و متنوع می‌پوشند و جذابیت بیشتری به منظره طبیعی این استان می‌دهند.
در تابستان، آب و هوای قزوین گرم و خشک است. در این فصل، معمولاً دماها بالا می‌رود و بادهای گرم و خشک نیز ممکن است احساس شود.
در پاییز، آب و هوای قزوین خنک و خشک می‌شود. برگ‌های درختان در این فصل به رنگ‌های زرد، نارنجی و قرمز تغییر می‌کنند و مناظر زیبای پاییزی را ایجاد می‌کنند.
در زمستان، آب و هوای قزوین سرد و بارانی یا برفی است. دماها به شدت پایین می‌روند و بارش‌های برف نیز در این فصل معمول است.
با توجه به تنوع آب و هوای استان قزوین در فصول مختلف سال، این استان به عنوان یک مقصد گردشگری محبوب برای توریست‌ها با تمام سلایق و سلسله‌های سنی جذابیت دارد.
وضعیت آب و هوای روزهای آینده
یکشنبه, ۰۹ اردیبهشت
۲۷°۱۰°/
آفتابی
۰%
۹ کیلومتر / ساعتدوشنبه, ۱۰ اردیبهشت
۲۹°۱۱°/
آفتابی۰%۱۱ کیلومتر / ساعتسه شنبه, ۱۱ اردیبهشت
۲۹°۱۱°/
غالباً ابری۰%۷ کیلومتر / ساعتچهارشنبه, ۱۲ اردیبهشت
۲۷°۱۱°/
غالباً ابری۲%۲۰ کیلومتر / ساعتپنج شنبه, ۱۳ اردیبهشت
۲۹°۱۴°/
ابری۵%۷ کیلومتر / ساعتجمعه, ۱۴ اردیبهشت
۲۳°۱۵°/
رگبار۶۵%۲ کیلومتر / ساعتشنبه, ۱۵ اردیبهشت
۲۴°۱۲°/
رگبار۶۴%۴ کیلومتر / ساعتیکشنبه, ۱۶ اردیبهشت
۲۵°۱۰°/
غالباً آفتابی۴۰%۱۳ کیلومتر / ساعتدوشنبه, ۱۷ اردیبهشت
۲۶°۱۰°/
غالباً آفتابی۰%۷ کیلومتر / ساعتسه شنبه, ۱۸ اردیبهشت
۲۵°۱۰°/
ابرهای پراکنده۱%۴ کیلومتر / ساعتچهارشنبه, ۱۹ اردیبهشت
۲۵°۱۰°/
غالباً ابری۱%۱۳ کیلومتر / ساعتپنج شنبه, ۲۰ اردیبهشت
۲۱°۷°/
ابرهای پراکنده۲۵%۶ کیلومتر / ساعتجمعه, ۲۱ اردیبهشت
۲۲°۷°/
ابرهای پراکنده۲۵%۷ کیلومتر / ساعت
موقعیت جغرافیایی استان قزوین
استان قزوین در حوزه مرکزی ایران بین ۴۸ درجه و ۴۵ دقیقه تا ۵۰ درجه و ۵۱ دقیقه طول شرقی از نصف النهار گرینویچ و ۳۵ درجه و ۲۴ دقیقه تا ۳۶ درجه و ۴۸ دقیقه عرض شمالی نسبت به خط استوا قرار دارد.
این استان از شمال به استانهای مازندران و گیلان و از غرب به استانهای زنجان و همدان ، از جنوب به استان مرکزی و از شرق به استان تهران محدود می باشد.
آب و هوا
آب وهوا از مهم ترین عواملی است که نه تنها بر طبیعت ، بلکه بر تمام ویژگیهای فیزیکی انسانها، مسکن، پوشاک، خوراک و در نهایت شیوه زندگی آنها، تاثیر می گذارد. و باعث شکل گیری چشم اندازه های مختلف انسانی و طبیعی در کره زمین می شود. معمولآ در هر نوع آب و هوایی خاک، پوشش گیاهی ویژه ای و بدنبال آن زندگی جانوری و انسانی خاصی بوجود می آید(اصل برآیند در جغرافیا). این فرایند در همه مناطق دنیا باعث تنوع فعالیتها و چشم اندازه های گوناگون زیستی شده، و در مقیاس منطقه ای، سبب تعدد و تنوع فعالیتها و چشم اندازه های گوناگون زیستی شده و جلوه ی خاص به محیط طبیعی و انسانی آن بخشیده است. تفاوت دو عنصر دما و بارش (از میان عناصر مختلف اقلیمی) در مکان و فضاهای مختلف در گذر زمان طولانی،آب و هواهای متفاوت و گوناگونی بوجود آورده است. آب و هوای این منطقه از کشور(استان همدان، قزوین و زنجان) تقریبآ از نوع مدیترانه ای است که دارای زمستانهای سرد تا معتدل و تابستان های خشک گرم تا معتدل می باشد. در این منطقه در قسمت شمالی بخصوص در استانهای زنجان و قزوین بر اساس روش دمارتن گسترده دارای آب و هوای نیمه خشک، فراسرد و سرد حاکم می باشد(خلیلی،۱۳۶۵). تیپ غالب اقلیمی استان زنجان نیمه خشک فراسرد(۵۲%)و سرد(۱۸%)می باشد که حدود ۷۰ % درصد سطح استان را می پوشاند همچنین بیش از نیمی از استان قزوین یعنی۵۳% دارای اقلیم خشک فراسرد تا سرد و ۱۸% از سطح استان دارای اقلیم مدیترانه ای فراسرد تا سرد می باشد. اقلیم منطقه( استانها )متأثر از ارتفاع است با توجه به تفاوت اندک بین عرض جغرافیایی استان قزوین آب و هوای مدیترانه ای و مرطوب در مناطق مرتفع شمال استان دیده می شود. و همچنین وجود ارتفاعات البرز سبب شده که استان قزوین رطوبت کمی از دریاچه خزر دریافت کند و تنها جریانات مرطوب از طریق تنگه منجیل به استان نفوذ کنند. با توجه به موارد مذکور آب و هوای نواحی شمالی قزوین کوهستانی است و دارای زمستانهای سرد و پربرف و تابستانهای معتدل می باشد. ولی نواحی دشتی استان قزوین دارای زمستان های سرد و تابستان های گرم و خشک است. بطور کلی اقلیم منطقه، با توجه به طبقه بندی اقلیمی ایران،این محدوده،در ناحیه اقلیمی معتدل و کوهستانی است
دما
یکی دیگر از عناصر مهم آب و هوایی که تاثیر به سزایی در شکل گیری و تنوع ویژگی های زیست بوم ها دارد، دمای محیط و تغییرات آن در طول روز ، ماه و سال است . تغییرات دما از تغییرات ارتفاع تاثیر می پذیرد .و وجود ارتفاعات و توپوگرافی متفاوت و اختلاف ارتفاع زیاد این قسمت(استان همدان،قزوین و زنجان ) از کشور، سبب تفاوت زیاد مقادیر دما و بارش در نواحی گوناگون آن شده است. بدین ترتیب که میانگین دمای سالانه در ارتفاعات قزوین به هشت(۸) درجه سانتیگراد و در نواحی پست به بیش از ۱۶ درجه سانتی گراد می رسد. و بخاطر بالا بودن دما در مناطق بیابانی قزوین میزان تبخیر چندین برابر بارندگی است. و همچنین هوای استان همدان در زمستان سرد و در تابستان به دلیل نقش ارتفاع زیاد آن معتدل است. میانگین دمای سالانه در این استان همدان بین۱۱ تا ۱۲ درجه سانتی گراد متغیر است. نقش ارتفاع زیاد در محدوده استان همدان منجر به نوسان شدیدتر دما در این ناحیه شده و دامنه تغییرات میانگین دمای سالانه آنرا بین ۱۰ تا ۲۰ درجه سانتیگراد رسانده است. و در بعضی ماههای سرد سال میزان میانگین ماهانه دما به زیر ۵- درجه سانیگراد هم رسیده است. هوای استان زنجان نیز دارای تیپ اقلیمی نیمه خشک فرا سرد است و درجه حرارت متوسط ماهانه در سردترین ماه سال به کمتر از ۷-درجه سانتی گراد نیز رسیده است. شکل میانگین دمای ماهانه ایستگاه های منتخب در منطقه و دامنه تغییرات آن را نشان می دهد.
بارش
عنصر اقلیمی دیگر که نقش حیاتی در هر مکان و زمان در هر نوع آب و هوا بازی می کند، بارش می باشد. میزان بارندگی از عناصر مهم در آب و هوای هر منطقه است به طوری که پوشش گیاهی، جنگل و مرتع ، زراعت ( دیم و آبی ) و به طور کلی وضعیت آب را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد .فراوانی وقوع این عنصر ،در نواحی اقلیمی به افزایش جمعیت گیاهی و جانوری و همچنین افزایش جمعیت انسانی بر می گردد. مانند نواحی استوای و معتدل که از تراکم و تنوع زیاد موجودات مختلف زنده برخوردار می باشند. اما بالا بودن دما باعث کاهش در تعدد و تراکم موجودات زنده و جوامع زیستی می شود همانند صحرای بزرگ آفریقا و بیابان های عربستان و بخش وسیعی از نواحی مرکزی ایران ، مگر اینکه عنصر دما با عنصر بارش همراه گردد و باعث شکل گیری جوامع زیستی و جوامع بشری متراکم و متنوع شود.در این منطقه(استان های مورد مطالعه)،با توجه به نقش عوامل مختلف آب و هوایی و بارندگی،میانگین بارش سالانه ایستگاه ها، بر حسب موقعیت جغرافیایی و ارتفاع، از دامنه متفاوتی برخوردار می باشند. به گونه ای که بر اساس نقشه همباران استان قزوین ، میانگین بارش سالانه در سطح استان از ۲۱۰ میلی متر در بخش های شرقی تا بیش از۵۵۰ میلی متر در ارتفاعات شمال شرقی متغیر است و خطوط همبارش کم و بیش موازی خطوط تراز می باشند. پرباران ترین نقاط استان دامنه های شمالشرقی در منطقه الموت(ایستگاه حاجی آباد) با بارشی بیش از ۵۵۰ میلیمتر بوده که این شرایط بارشی کم و بیش در مناطق مرتفع شمالی شهرستان قزوین قابل مشاهده می باشد. بعلاوه در ارتفاعات جنوبغربی استان ( منطقه آوج) نیز با مناطقی مواجه می شویم که بارش سالانه بیش از ۴۵۰ میلیمتر را دارا هستند .خشکترین مناطق استان از سمت جنوب شرق استان قزوین و مناطق بیابانی بوئین زهرا شروع و تا بخشهای جنوبی شهرستان تاکستان امتداد می یابد ، که این مناطق با بارندگی سالانه بین ۲۱۰ تا ۲۳۰ میلیمتر مواجه هستند. همچنین در مناطق شمالغربی استان نیز روند کاهش بارش بواسطه کاهش ارتفاع مشهود بوده بطوریکه با رسیدن به مناطق لوشان و منجیل در خارج استان میزان بارندگی به ۲۱۰ میلیمتر می رسد. همچنین بارندگی در استان زنجان مانند استان قزوین و همدان تحت تاثیر ارتفاع منطقه است . در استان زنجان میزان متوسط بارندگی براساس ایستگاه های هواشناسی حدود ۳۳۰ میلیمتر بوده است در نواحی شمالی استان که هم مرز با استان گیلان بوده و از ارتفاع بیش تری برخوردار است، میزان ریزش باران سالیانه ۱۰۰۰ میلی متر در غرب استان و در دره ی قزل اوزن سفلی ، که ارتفاع کم تری دارد ، حدود ۲۰۰ میلی متر است.بخش اعظم بارندگی استان همدان، ناشی از بادهای باران آوری است که از غرب و شمالغرب می وزند و رطوبت دریایی مدیترانه،اقیانوس اطلس و دریای سیاه را به این ناحیه وارد می کنند.نکته قابل اشاره در این استان این است که متوسط بارش سالانه در نواحی آن بین ۲۰۰ تا ۳۴۵ میلیمتر است. کاهش در میزان بارندگی آن نسبت به سایر مناطق ناشی از از دوری به منابع رطوبتی و واقع شدن در دامنه شرقی زاگرس می باشد. زیرا دامنه های غربی که رو به بادهای باران آور غربی هستند، نسبت به دامنه های شرقی و باد پناهی قرار دارند،بارندگی بیشتری دریافت می کنند.از آنجا که اکثر بارندگی در این منطقه توسط توده هوای مرطوب غربی و جنوب غربی بدست می آید، لذا دامنه های روبه آنها در مقایسه با دامنه های دیگر رطوبت بیشتری برخوردار می شوند.به همین خاطر دامنه بارش در این منطقه،بین۲۰۰ تا ۱۰۰۰ میلیمتر و میانگین سالانه آن به ۳۵۰ میلیمتر گزارش شده است. مطالعه میانگین بارندگی ماهانه ایستگاه های نمونه در این منطقه در طول دوره آماری(۱۹۸۶-۲۰۱۰) نشانگر عدم توزیع یکنواخت بارندگی در درون فصل و در طول سال می باشد.بررسی نمودارهای(شکل) نمایانگر حداکثر بارندگی در ماه های ژانویه ،مارس،آوریل،دسامبر و می در اغلب نواحی و حداقل آن در ماههای جولای،اگوست و سپتامبر می باشد.ملاحظه جدول نیز این موضوع را بوضوح نشان می دهند. به این ترتیب می توان نتیجه گرفت که این منطقه تحت تسلط،الگوی بارشی یکسانی قرار دارد و در فصل نیز از الگوی مشابهی برخوردار می گردند. در ضمن باید گفت که بارش زمستانی در ارتفاعات(استان همدان،زنجان و قزوین) به صورت برف است که با توجه به برودت هوا موجب می شود بالقوه، حجم آب قابل ملاحظه ای در ارتفاعات ذخیره گردد که با گرم شدن هوا و ذوب برف ها بخش عمده ای از آب مورد نیاز مردم را تامین می کنند.